Effectief solliciteren als je een (on)zichtbare beperking hebt. Arjan vertelt hoe je dat doet.
Arjan Alblas (36) raakte op zijn 17e visueel beperkt. Hij rondde zijn horecaopleiding af, maar werken als kok was niet haalbaar. Zijn omscholing tot commercieel-administratief medewerker is meer een verstandige keuze. Maar dan ziet hij een vacature voor administratief medewerker bij een makelaarskantoor gespecialiseerd in de horeca. ‘Ik weet meteen: die baan wil ik! Mijn enthousiaste brief zorgt dat ik word uitgenodigd. ‘Wat kom je doen?’ is de eerste vraag. ‘Waarom heb je mij uitgenodigd?’ antwoord ik.’
Vertaal je beperking in een voordeel
‘Omdat ik een beperking heb, begrijp ik dat een werkgever wil weten wat ik niet kan, maar zo krijgt het gesprek direct een negatieve lading. Ik wil éérst vertellen wat ik wél kan en waar ik goed in ben. Mijn advies: parkeer de vraag over wat je niet kan en kom er later in het gesprek op terug. Dan kun je ook toelichten wat nodig is zodat het geen belemmering hoeft te zijn. Overigens noem ik mijn beperking in mijn sollicitatiebrieven, maar op een manier dat het eerder positief overkomt, bijvoorbeeld dat ik snel kan typen door mijn visuele beperking. Denk niet na drie afwijzingen dat het aan je beperking ligt. Er zitten altijd werkgevers tussen met wie er geen klik is, dat heeft iedereen. Inmiddels zet ik mijn kennis en ervaring in en coach werkgevers en mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, geef advies en persoonlijke begeleiding vanuit mijn eigen bedrijf.’
